Ik ben pas vier dagen terug op school na twee heerlijke rustgevende weken kerstvakantie en oh dear... Ik erger me nu al rot op school! Het zijn geen grote dingen, maar van die kleine dingen die je op een gegeven moment ontzettend gaan irriteren. Soms heb je gewoon van die dagen dat je niets kunt hebben en vandaag was er één van:
10. Meiden met vriendjes die het over niets anders kunnen hebben dan deze vriendjes. Sorry hoor, ik ben echt geen scrooge, maar ik heb geen zin om op maandagochtend acht uur naar jouw kwijlverhaal te luisteren...
9. Leraren die denken dat je alleen maar hun vak volgt. Ik heb acht vakken waar ik dit jaar examen in moet doen, ik kan niet vier uur achter elkaar aan één opdracht werken, ik heb ook nog een sociaal leven (haha, geintje zeker, ik zit in 6VWO, wij hebben geen tijd voor een sociaal leven!)!
8. Leraren die SO's opgeven en je dan op de opgegeven dag niet toetsen. Hallo! Ik heb hier gisteren een paar uur voor zitten leren, stel me op z'n minst een paar vragen!
7. Andere leerlingen die nooit hun boeken bij zich hebben en die dan bij mij komen vragen of ze met mij mee mogen kijken. Ik ben echt niet zo moeilijk en een paar keer mag best, maar vijf weken achter elkaar?
6. Het constante commentaar op je kleding. Ik weet dat ik niet een meisje ben die uggs en sweaters draagt naar school, maar ze doen alsof ik daar in een galajurk sta!
5. Leraren die met consumptie praten, EW! Te walgelijk voor woorden! Ik word er kotsmisselijk van... Blurgh!
4. De gevreesde verkoudheidsepidemie. Dat moment waarop iedereen opeens verkouden lijkt te zijn en jij bent de enige die nog gezond is (voor zolang het duurt...). Plotseling is iedereen een gevaar en lijkt iedereen jouw kant op te niezen en hoesten!
3. Het "lenen" van een oortje. Als ik in de studieruimte ga zitten met TWEE oortjes in, dan bedoel ik daarmee dat ik niet gestoord wil worden. Het is geen open uitnodiging voor iedereen die voorbij komt om een oortje uit mijn oor te rukken en dan ook nog eens lekker commentaar te gaan leveren op mijn muzieksmaak.
2. Langzame lopers op de trappen, enough said.
1. Iets wat ik personal bubble space noem. Wat ik hiermee bedoel is dat iedereen een soort van bubbeltje om zich heen moet hebben, waar je niet in moet gaan staan. Ik heb zo'n hekel aan van die mensen die helemaal tegen je aan gaan staan in de pauze of di zo dichtbij je gaan staan dat je hun adem kunt voelen als ze praten. Brrrr!
Ben ik de enige die hier zo'n moeite mee heeft of zijn er anderen zoals ik? Help!
Echt een kind van je moeder, hè!
BeantwoordenVerwijderen