An attack on public transport

Een klap en geschreeuw dat zelfs boven de keiharde muziek die uit mijn koptelefoon stroomt uitkomt, doet me opschrikken uit mijn dagdroom. De andere tramreizigers zien er net zo geschrokken uit als ik me voel. Waar de herrie vandaan komt, wordt al snel duidelijk als ik mij omdraai en naar het achterste einde van de tram kijk. Een jongeman, niet ouder dan 25 jaar en gekleed in een donkergroen Nike joggingpak, staat bij de één van de achterste rijen bankjes. Hij slaat een controleur van HTM op het hoofd met een voorwerp dat hij in zijn handen heeft. Vanaf mijn plaats kan ik niet zien wat het voorwerp is. Het moet behoorlijk hard geweest zijn, want het slachtoffer wankelt. Ik werp een blik op de mensen die aan de overkant van het pad van mij zitten.

“Hij probeerde zwart te rijden!” Hoor ik een man zeggen. “Die vent snapte hem toen ‘ie naar buiten wilde glippen.” De reden achter het oponthoud is dus vrij duidelijk. Deze jongeman dacht er makkelijk vanaf te komen en een gratis ritje met de tram te maken. Gelukkig was de controleur nog net op tijd om hem tegen te houden! Jammer genoeg gaat het op dit moment niet zo goed met de controleur. Hij moet zich vasthouden aan één van de bankjes om overeind te blijven. Oh nee, denk ik. Wat gaat er nu gebeuren?

Wat er toen gebeurde, verbaasde mij ontzettend. Een stuk of tien mannen die ook met deze tram reisden, stonden één voor één op en liepen als één richting de jongeman. Dit waren geen gewone mannen in pak, nee, dit waren grote mannen die allemaal ongeveer twee keer zo breed waren als de jongen. Hij moet ook door hebben gehad dat hij in de minderheid was en dit gevecht absoluut niet zou gaan winnen, want hij liet zich op zijn knieën vallen. De tram stond onderhand stil en nieuwe controleurs stapten de tram binnen. De jongen werd de tram uit begeleid en de geslagen controleur werd ondersteund door één van zijn collega’s, terwijl hij in een auto gezet werd. Waarschijnlijk om even naar de dokter gereden te worden. De tram bleef nog een paar seconden staan, maar vervolgde toen toch weer zijn gebruikelijke route. Ik was bijna te laat voor mijn les, maar ik had wel een interessante reden om aan de leraar te vertellen. Een avontuurlijke ochtend was het zeker!

Is dit jou weleens overkomen of ben ik weer zo'n geval apart?